4. Gül Sarmalı

Son görüşmelerinin üzerinden bir hafta geçmişti. Ne Efşan ne Vedat birbirlerini görmemişti. Okuldan eve geçiyor, evden dışarı gerekmedikçe çıkmıyordu. Spor salona gidiyor, sahilde uzun yürüyüşler …

Evine girdiği anda kendini kirli hissedip, üzerindekilerden kurtulup duşa girmişti. Üç gündür peşinden ayrılmayan adamlara ofluyor, kızıyor ama üstesinden gelemiyordu. Hayatında Vedat vardı ve bunlara …

Annesi oğluna bakarken düşünceliydi, daha önce böyle bir şey asla yapmamıştı Vedat. “Sen genç bir kızı kolundan tutup buraya getirdin, hem de senin odada uyudu.”  …

Vedat kahvesini tekli koltuğunun yanındaki pirinç işlemeli sehpaya bıraktı. Tüm duvarını kaplayan raflarına yürüdü, rafların bir bölümünde kitapları, bir bölümünde plakları diğer raflarda odasının süsü …

Yanındaki arkadaşlarını dinleyerek ilerliyordu, konu onun merak edeceği son şey bile değildi. Yakışıklı erkekler… Siyah deri montunun fermuarı boğazına kadar çekiliydi. Son iki gündür sonbahar …

Gitmesi gereken vaktin çokça üzerine çıkıp, akşam güneşinin vedasıyla evden ayrılmak için ayaklandılar. Efşan geçirdiği güzel gün için Mücella ve Anna’ya teşekkür ediyordu.  “Yine gel …

Sıcak mavi bakışları bahçenin içini dolduran ailesi üzerinde huzurla geziniyordu. Ara sıra iç çekip, ‘Ah Riza keske burada olsaydin,’ diyordu. Uzun yıllar önce Yunanistan’dan Türkiye’ye …

Beşiktaş karakolunun arka kapısından geçip, nezarete inen merdivenlerini indi. Birileri Vedat’ı görmüyordu, bazı bakışlar onu görmezdi. Kapı açıldığında sabah yediydi. Kıvrılmış yatan Musa, kapının aşırı …

Giriş… İstanbul’da bir cezaevi…  Bir haftadır kaşınan parmaklarının kaşımak istediği tek bir kişi vardı. Aykan Karacadağlı… Bir haftadır beklediği ânın gelmesini yumruklarını sıkarak beklemişti. Kadere …