5. Kalp Sonunu Kendi Seçer

“Atla bakalım.” Ruken iki kolunu da açtı. Leyla’yı özenle giydirmişti, artık gitme vaktiydi. Küçük kız Ruken’e bakarken eriyordu. Sabah uyandığında onu yanında bulmasıyla çığlık atmıştı. …

… Kafenin kapısından çıktığında korumaları Oğuzhan’ın önünü kesti. “Çekilin!” dedi Oğuzhan, net bir sesle.  Ruken durup döndü, Cihan ve Mutlu’nun sırtını görüyordu. Korumalarına ‘kırın ağzını …

Bir cumartesi evinde tek başına oturmanın verdiği ızdırabı dindirmek istiyordu. Eskiden, daha birkaç ay önce böylesi hislerinin olmadığını da biliyordu. Kalbindeki ağırlığın nedeninin bir adı …

Gözlerini araladığında yatağın boş tarafı yapayalnızsın diye göz kırpıyordu. Bir süre öncesine kadar bu hisleri ona hatırlatmayan zihnine kızgındı. Her şey onunla değişmemeliydi ve aslında …

Telefonunu masaya fırlatıp ellerini yüzüne kapattı. Gizlemedikleri birliktelikleri meyvelerini vermeye başlamıştı. Hazal’ın tüm korkuları taze dedikodu olarak dönüyordu. Aldığı mesajlar hayattan bezdirmekten daha beterdi. Ölmek …

Kaç gün olduğunu saymaktan yorulmuştu. An geçiyor, gün geçiyordu ama Oğuzhan ortaya çıkmak bir kenarda dursun, aramıyordu bile. Eli telefona sürekli gidiyor ama geri dönüyordu. …

Tüm gün ettiği sözlerin yorgunluğu çökmüştü belki üzerine ama bir de can dostu vardı sırada. Ankara’da olduğu günlerde rutinin dışında tek bir söz etmemişti Efşan’a. …

İstanbul… Uçaktan inmişlerdi, tuzlu havayı ciğerlerine çekerken onu izliyordu. Gideceğini bile bile izlemek acıdan başka neydi? Hava karamış, akşamın sıcaklığı henüz dinlemişti. Protokol çıkışında kendileri …

Ankara… Rutini hâline gelen bir şeydi, her sabah uyandığında Oğuzhan’ın nefesini boyun çukurunda bulmak. Her güne bu şekilde uyanıyordu Ruken ve muhtemelen yarın sabah olmayacaktı. …

Kitabı kapatıp önündeki sehpaya gelişigüzel fırlattı. Yüzünü buruşturmuş ve yana çevirmişti. Sesle gözlerini açan Ruken uzandığı çimlerin üzerinden gülümsedi. “Ne oldu paşam beğenmedin mi?” “Vedat’la …